Bulimia
Bulimia (inaczej żarłoczność psychiczna, bulimia nervosa) jest drugim, obok jadłowstrętu psychicznego, najpopularniejszym zaburzeniem odżywiania. Charakteryzuje się napadami objadania, po których występują zachowania kompensacyjne, jak przykładowo: prowokowanie wymiotów, używanie środków przeczyszczających i odwadniających (diuretyków), nadmierne ćwiczenia fizyczne, głodówki czy wykonywanie lewatyw.
Takie cykle występować mogą kilka do kilkunastu razy w ciągu tygodnia. Podobnie jak w przypadku anoreksji, początkowo napady i zachowania kompensacyjne, spowodowane zwykłą ciekawością, zdarzają się sporadycznie. Osoba je stosująca przez długi czas tkwi w złudnym przeświadczeniu panowania nad sytuacją, do czego próbuje przekonać siebie i otoczenie. Niestety, prędzej czy później społeczno-zawodowe wycofanie wywołane chorobą rodzi konieczność terapii bulimii. Z kolei pojawiające się objawy współistniejące takie jak: depresja, czy inne zaburzenia psychiczne lub somatyczne, skłaniają do zasięgnięcia pomocy specjalistów wiedzących jak wyleczyć bulimię.
Przyczyny bulimii
Podobnie jak w przypadku anoreksji, dzielimy je na:
– rodzinne: emocjonalne zaniedbanie dziecka, trudności w komunikacji członków rodziny, chaotyczna struktura, uzależnienie rodziców, przemoc fizyczna lub wykorzystywanie seksualne, ograniczenie indywidualizacji dziecka. W odróżnieniu od „rodzin anorektycznych” rodzice chorujących na bulimię jawnie i niejednokrotnie burzliwie walczą ze sobą.
– osobowościowe: pacjenci z bulimią często posiadają cechy osobowości chwiejnej emocjonalnie, tj. wysoką impulsywność, nietolerancję lęku, zaburzony obraz samego siebie, celów oraz preferencji (też seksualnych), stałe uczucie pustki wewnętrznej, tendencje do samookaleczania, poczucie permanentnego niepokoju, negatywną emocjonalność, lęk przed odrzuceniem oraz wysoką podatność na stres.
Objawy bulimii
– epizody objadania się, spożywania w krótkim czasie dużych ilości jedzenia,
– prowokowanie wymiotów zaraz po posiłku,
– nadmierne zainteresowanie jedzeniem i wagą, lęk przed przytyciem,
– duże wahania wagi ciała,
– niechęć do wspólnych posiłków,
– stosowanie środków przeczyszczających, odwadniających lub odchudzających,
– poczucie utraty kontroli nad głodem, jedzeniem i życiem,
– zmiany nastrojów, niekiedy myśli samobójcze,
– poranione dłonie z powodu prowokowania wymiotów,
– kołatanie serca i inne jego dysfunkcje jak np. bradykardia,
– bolesne skurcze (najczęściej łydek),
– obrzęk ślinianek i zmiany chorobowe w jamie ustnej
– liczne dolegliwości gastryczne (np. nadżerki przełyku, tylnej ściany gardła i żołądka, bóle gardła )
– próchnica, uszkodzenie szkliwa,
– pękające naczynia krwionośne pod oczami,
– zmęczenie i słabość,
– zaburzenia elektrolitowe i odwodnienie prowadzące do zaburzeń rytmu serca, a w konsekwencji omdleń,
– zaburzenia układu krążenia,
– zaparcia i biegunki, uszkodzenie jelit,
– zaburzenia wodno-elektrolitowe, zwłaszcza niebezpieczne dla życia zmniejszone stężenie potasu,
– niedobory witaminowe
– u kobiet zaburzenia cykli menstruacyjnych i płodności
Kryteria diagnostyczne bulimii
– stałe zaabsorbowanie tematem jedzeniem przy jednoczesnym silnym pragnieniu lub przymusie jedzenia i niemożności jego powstrzymania
– nawracające epizody przejadania się (co najmniej 2 razy tygodniowo w ciągu 3 miesięcy), w czasie których w krótkim okresie spożywane są duże ilości pokarmu
– podejmowanie prób przeciwdziałania efektom „tycia” za pomocą jednej lub kilku z metod kompensacyjnych.
Leczenie bulimii
Wychodząc naprzeciw potrzebom cierpiących na to zaburzenie i ich najbliższych, w Warszawie otwarto Ośrodek Leczenia Bulimii i Innych Zaburzeń Odżywiania „Otulenie”. Program obejmuje kilka rodzajów terapii prowadzonej w nurcie integratywnym, arteterapię, psychoedukację, teoretyczne i praktyczne zajęcia z dietetyki. Zaburzony obraz własnego ciała i jego negatywna percepcja to jedne z kluczowych następstw bulimii, utrudniających jej wyleczenie.
Prowadzony w klinice trening obrazu ciała rzuca realistyczne światło na sposób jego postrzegania. Zespół doświadczonych specjalistów, od wielu lat pracujących z chorymi na bulimię i inne zaburzenia, nada właściwy kierunek na drodze do zdrowia. Wczesne wykrycie choroby i wdrożenie odpowiedniego leczenia daje szansę na szybszy i pełny powrót do zdrowia, więc warto zwrócić uwagę już na pierwsze, alarmujące symptomy bulimii.