Choreoterapia

Czym jest choreoterapia?

Choreoterapia jest uznaną metodą wsparcia terapeutycznego w leczeniu anoreksji, bulimii, kompulsywnego objadania się, a także zaburzonego obrazu ciała, zaburzeń osobowości czy depresji. Jest stosowana w specjalistycznych ośrodkach terapeutycznych, między innymi w Ośrodku Leczenia Zaburzeń Odżywiania „Otulenie” w Warszawie.

Choreoterapia to jedna z dziedzin artterapii, czyli terapii poprzez sztukę, która opiera się na terapeutycznych walorach tańca, wspiera procesy samopoznania, zwiększa świadomość ciała i integruje pacjentów wewnętrznie.
Taniec towarzyszył ludziom od najdawniejszych czasów. Był obecny w wielu aspektach życia człowieka. Od kultury i religii począwszy,a skończywszy na życiu codziennym, wychowaniu i funkcji terapeutycznej.

Prekursorem choreoterapii był Rudolf Laban, tancerz austrowęgierskiego pochodzenia, który analizując sposób poruszania się ludzi stwierdził, że ruch taneczny zwiększa fizyczną, psychiczną i duchową integrację człowieka, pomaga mu w osiągnięciu równowagi i harmonii wewnętrznej , co świadczy o leczniczym charakterze tańca.

W Polsce prekursorką i propagatorką choreoterapii jest dr Zofia Aleszko, która stworzyła uznaną i stosowaną w psychiatrii metodę choreoterapii klinicznej. W naszym Ośrodku choreoterapię prowadzi Agnieszka Szymańska-Kierlandczyk, która była uczennicą i współpracownikiem dr Aleszko w Klinice Nerwic w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.

Terapia tańcem w Klinice Leczenia Zaburzeń Odżywiania „Otulenie” w Warszawie

Program zajęć z choreoterapii składa się z ćwiczeń muzyczno-ruchowych, tańca i improwizacji tanecznej. Zawiera także elementy pracy z ciałem, ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne. Poszczególne zajęcia i ich przebieg jest uzależniony od aktualnych potrzeb pacjentów, ich możliwości ruchowych, a także, co najważniejsze-ograniczeń wynikających ze stanu zdrowia.

Choreoterapia opiera się na elementach tańca, często w uproszczonej formie i ma na celu otwarcie uczestników na doświadczanie emocji. Każdy ruch jest tu właściwy, bo wypływający z potrzeby i wnętrza tańczącego.Służy doświadczaniu siebie w relacji z samym sobą, siebie w przestrzeni, a także z innymi ludźmi. Pracując w grupie nie oceniamy się, nie kategoryzujemy, nie rywalizujemy. Skupiamy się na zwiększaniu świadomości ciała, wsłuchaniu w jego potrzeby. Prowadząca zajęcia czuwa nad stworzeniem atmosfery dającej poczucie bezpieczeństwa, umożliwiającej współpracę między ich uczestnikami.

Podczas sesji choreoterapeutycznych nie poruszamy się bezwiedne w rytm muzyki, nie opanowujemy też poszczególnych kroków czy układów tanecznych do perfekcji. W naszym Ośrodku taniec uczy pozawerbalnej komunikacji i zrozumienia mowy ciała innych ludzi.
Wiele osób boi się ruchu, tańca, nie ufa swojemu ciału…Choreoterapia nie jest ,,lekcją tańca na ocenę’’, tu nie ma ,,źle’’. W tej metodzie ważne są emocje, integracja psychofizyczna, wyrażanie siebie ruchem, choćby najprostszym.
Podczas naszych zajęć przekonujemy się, że warto poczuć na sobie dobroczynny i leczniczy charakter tańca.

Wpływ terapii tańcem na psychofizyczną formę pacjenta

Wszystkie zaburzenia odżywiania łączy element wykorzystania jedzenia lub niejedzenia jako sposobu na niwelowanie napięcia,
regulowania różnorodnych emocji, konfliktów wewnętrznych czy relacji z otoczeniem.
Jedną z podstawowych funkcji choreoterapii jest umożliwienie odreagowania tej całej gamy uczuć poprzez taniec w bezpieczny sposób. Nasze ciało i psychika tworzą nierozerwalną całość. Emocje, których doświadczamy znajdują swoje odzwierciedlenie w ciele, w oddechu, napięciu mięśniowym, postawie, ekspresji, mimice…
Podstawowe elementy tańca, czyli rytm i ruch, ułatwiają osiągnięcie harmonii umysłu i ciała. Dają możliwość dotarcia do uczuć, których werbalizacja, z różnych przyczyn jest trudna.

Warto pamiętać,że doświadczenia z poziomu ciała wpływają na nasze samopoczucie, a ciało stanowi swoistego rodzaju zwierciadło i pamiętnik, w którym ukazuje się i zapisuje całe spektrum przeżywanych przez nas emocji.
Podsumowując – taniec niweluje napięcie mięśniowe i stres, wyzwala twórczą energię, ekspresję, zwiększa kontakt z emocjami, pozwala na odczuwanie radości, odprężenie, spontaniczność.

Ale tak naprawdę, nie „suche” opisy czy opowieści o tańcu pozwolą na pełne zrozumienie jego terapeutycznej istoty, lecz doświadczenie tańca w praktyce.