Kompulsywne objadanie (inaczej kompulsywne objadanie się, ang. binge eating disorders BED) się jest, obok bulimii i anoreksji, trzecim najlepiej poznanym zaburzeniem odżywiania.
Polega ono na spożywaniu niekontrolowanej ilości produktów w relatywnie krótkim czasie, znacznie przekraczając dzienne zapotrzebowanie kaloryczne. Następstwem takiego napadu jest wstyd, poczucie winy, lęk i inne nieprzyjemne emocje, prowadzące niekiedy do samookaleczeń czy prób samobójczych. Jedzenie kompulsywne współwystępuje najczęściej z takimi zaburzeniami psychicznymi jak stany lękowe, depresja, zaburzenia osobowości (zwłaszcza borderline i histrioniczne zaburzenie osobowości) czy choroba afektywna dwubiegunowa.
Szacuje się, że ok. 2-6 % ogólnej populacji cierpi na to zaburzenie, przy czym jego występuje ono niemal dwa razy częściej u kobiet. Zespół kompulsywnego objadania się najczęściej diagnozowany jest wśród osób otyłych, gdzie występowanie sięga nawet od 15 do 40 %. Elementem różnicującym to zaburzenie od bulimii jest brak stosowania kompensacji, tj. prowokowania wymiotów, stosowania środków przeczyszczających, odwadniających, lewatyw czy też nadmiernej aktywności fizycznej.
Następstwem takiego odżywiania jest nadwaga albo nawet otyłość, pociągające za sobą liczne implikacje zdrowotne typowe dla tych przypadłości. Niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia mogą być: choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa), nadciśnienie tętnicze mogące prowadzić do zawału serca, wylewu i udaru mózgu, a także miażdżyca. Odpowiedzialnym za te choroby jest podwyższony poziom złego cholesterolu (LDL) i trójglicerydów, które mogą warunkować rozwój ostrego zapalenia trzustki. Podwyższona masa ciała (szczególnie w przypadku nagromadzenia tkanki tłuszczowe we wnętrzu jamy brzusznej) jest także silnie skorelowana z rozwojem otyłości typu 2. Otyłość tego rodzaju stanowi częstą przyczynę przedwczesnych zgonów, przeważnie z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Nieleczona cukrzyca niesie za sobą bardzo poważne konsekwencje zdrowotne, jak chociażby: niewydolność nerek, utrata wzroku, czy rozwój „stopy cukrzycowej”, w przypadku której konieczna może być amputacja kończyny.
Nadmierne objadanie się (szczególnie tłustymi i słodkimi potrawami), siedzący tryb życia, nieodpowiednia ilość nawodnienia (niedosładzaną wodą) stanowią częstą przyczynę zaparć i hemoroidów (żylaków odbytu), a nadmiar tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej przyczynia się do zakłócenia pracy przewodu pokarmowego i stłuszczenia wątroby. Ponieważ u osób z nieprawidłową masą ciała odnotowuje się za wysokie stężenie cholesterolu w żółci, a zbyt niskie kwasów żółciowych, często diagnozuje się u nich kamicę żółciową, która może prowadzić nawet do niebezpiecznych dla życia schorzeń trzustki. Często występują także kamienie nerkowe, czy dysfunkcje endokrynologiczne, skutkujące zaburzeniami miesiączkowania i utrudniające zajście w ciąże ( i jej donoszenie).
Liczne badania naukowe dowodzą związku otyłości z występowaniem chorób nowotworowych, szczególnie raka wątroby, jelita grubego i trzustki. Dodatkowo, u kobiet otyłych rośnie prawdopodobieństwo zachorowania na raka sutka, trzonu macicy, czy pęcherzyka żółciowego, zaś u mężczyzn częściej występują nowotwory prostaty.
Osoby z nieprawidłową masą ciała często borykają się z takimi trudnościami psychicznymi obniżenie nastroju (dystymia, depresja), zaburzenia lękowe, fobia społeczna, wycofanie społeczne (spowodowane obawą przed negatywną oceną społeczeństwa), spowalnia pracę mózgu. Istnieją hipotezy, że zaburzona masa ciała przyczynia się do rozwoju choroby Parkinsona oraz Alzheimera.
Jak widzimy, nadmierny przyrost wagi ciała może nieść za sobą ogrom zagrożeń dla naszego zdrowia, a niekiedy nawet życia. Leczenie kompulsywnego objadania się, leczenie otyłości najlepiej zacząć jak najwcześniej, nie dopuszczając do spustoszenia organizmu i nieodwracalnych następstw. Nasza Klinika Leczenia Otyłości w Warszawie w ramach turnusu leczenia zaburzeń odżywiania, oferuje zajęcia dedykowane pacjentom z zawyżoną masą ciała, prowadzone przez specjalistów doświadczonych w leczeniu nadwagi i otyłości.
Podobnie jak w przypadku pozostałych zaburzeń jedzenia, także napady kompulsywnej żarłoczności są wypadkową wielu czynników. Odpowiedzialne za ich powstawanie są uwarunkowania:
– rodzinne/psychologiczne: zaburzenia odżywiania i/lub otyłość występujące w rodzinie, wśród rodzeństwa lub/ i rodziców, gratyfikacja stosowana za zachowania dotyczące jedzenia, nadmierna kontrola (też podczas posiłków), nieregularność posiłków i inne nieprawidłowe zwyczaje żywieniowe, nieprawidłowe mechanizmy radzenia sobie ze stresem kształtowane w środowisku rodzinnym, nadużywanie używek, rozwód/ separacja czy inna trudna sytuacja życiowa, gratyfikacja stosowana za zachowania dotyczące jedzenia, nadmierna kontrola (też podczas posiłków), nieregularność posiłków i inne nieprawidłowe zwyczaje żywieniowe, nieprawidłowe mechanizmy radzenia sobie ze stresem kształtowane w środowisku rodzinnym,
– biologiczne: obejmują między innymi predyspozycje i obciążenia genetyczne (kształtujące się w okresie prenatalnym), uszkodzenia ośrodka sytości odpowiedzialnego za kontrolę łaknienia, a także zaburzenia w neuroprzekaźnictwie (serotoninergicznym, dopaninergicznym, enkefalinergicznym).
– spożywanie obfitych posiłków pomimo braku fizycznego głodu
– kończenie posiłku dopiero wskutek nieprzyjemnego uczucia przepełnienia
– nieustanne pragnienie jedzenia (niekiedy brak uczucia sytości)
– jedzenie jako reakcja na stres, nudę, monotonię, czy zagubienie
– spożywanie posiłków jest znacznie szybsze niż u osoby zdrowej
– spożywanie produktów niedogotowanych, zamrożonych, zimnych, czy też wielu produktów jednocześnie – kolejne podobieństwo do bulimii
– epizody niepohamowanego jedzenia występujące co najmniej raz w tygodniu przez trzy miesiące
– epizody wywołują cierpienie, poczucie wstydu i obniżenie nastroju
– brak zachowań kompensacyjnych (co odróżnia BED od bulimii)
– przy jednoczesnym występowaniu minimum 3 z poniższych zachowań:
– konsumpcja jest znacznie szybsze niż normalnie;
– przerywa ją dopiero nieprzyjemne uczucia pełności;
– najczęściej ma miejsce w samotności z powodu wstydu/zakłopotania
– jedzenie pomimo nieodczuwania fizycznego głodu;
– jedzenie jest reakcją na stres, służy rozładowaniu go.
Leczenie nadwagi oraz otyłości, a przede wszystkim jednej z ich przyczyn, czyli kompulsywnego jedzenia powinno odbywać się poprzez psychoterapię, najlepiej grupową i indywidualną. Nieoceniony jest także regularny kontakt z psychodietetykiem, a w niektórych przypadkach psychiatrą doświadczonym w leczeniu pacjentów z nadwagą. Niezwykle pomocna dla akceptacji własnego ciała jest Terapia Obrazu Ciała.
W naszym Centrum Leczenia Otyłości w Warszawie kładziony jest nacisk na te formy terapii. Teoria dietetyki wzmacniana jest praktycznymi warsztatami dietetycznymi uczącymi właściwych zachowań żywieniowych. Pacjenci, pod okiem dietetyka, edukują się w zakresie przyrządzania zbilansowanych, smacznych i nietuczących potraw. Uwzględniane są ich indywidualne preferencje żywieniowe, alergie i nietolerancje pokarmowe. Efekty terapii wzmacniane są pracą z ciałem, ruchem i innymi skutecznymi metodami leczenia otyłości.
W Centrum Leczenia Otyłości „Otulenie” w Warszawie kompleksowemu leczeniu poddajemy nie tylko osoby, których nadwaga czy otyłość wynika z przyczyn emocjonalnych. Na nasze wsparcie mogą liczyć także ci pacjenci, których problem jest następstwem zaburzeń endokrynologicznych (nadczynność, niedoczynność tarczycy/Hashimoto), przyjmowania leków (na przykład psychotropowych), czy predyspozycji genetycznych.
Otyłość
Otyłość, wg Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), jest chorobą przewlekłą prowadzącą do zaburzeń metabolicznych i w dalszej kolejności do innych negatywnych skutków zdrowotnych.
Stąd prewencja, rozpoznawanie i leczenie otyłości jest istotnym aspektem działań medycznych.
W Ośrodku Leczenia Zaburzeń Odżywiania „Otulenie” zajmujemy się leczeniem otyłości zachowawczo, co oznacza, że bazujemy na zmianie stylu życia oraz ewentualnej farmakoterapii.
Na pierwszym spotkaniu w ośrodku Pacjent zostanie poddany badaniu, które ma na celu ustalić potencjalne przyczyny otyłości, możliwe zaburzenia współistniejące oraz inne czynniki mogące wpłynąć na proces leczenia.
Na wizytę z lekarzem warto przygotować badania laboratoryjne nie starsze niż 1 miesiąc, pomiary antropometryczne oraz pomiary ciśnienia tętniczego krwi (opisane niżej). Jeśli chorujesz przewlekle przygotuj również swoją dokumentację medyczną oraz listę leków oraz suplementów diety- jeżeli są stosowane.
Po zebraniu wszystkich potrzebnych informacji o stanie zdrowia rozpisywany jest indywidualny plan leczenia oraz ewentualna dalsza diagnostyka.
Pomiar ciśnienia tętniczego krwi i tętna – wszystkie wartości i godzinę z datą prosimy zapisywać w zeszycie.
– ciśnienie mierzy się na przedramieniu odpowiednio dobranym mankietem do obwodu ramienia (za małe i za duże mankiety dają nieprawidłowe wyniki)
– pomiary prowadź przez minimum 3 dni najlepiej wieczorem po ok 15 minutowym odpoczynku
– pierwszy pomiar wykonaj na obydwu kończynach górnych – kontynuuj pomiary na kończynie, na której wynik był wyższy (jeśli wynik był porównywalny kontynuuj na ręce niedominującej)
– podczas jednego badania wykonaj 3 pomiary ciśnienia na jednej kończynie górnej w odstępach 3-4min
– zapisuj wyniki ciśnienia tętniczego i tętna (np. ciśnienie 120/80, tętno 75)
Pomiary antropometryczne – badane rano na czczo po opróżnieniu pęcherza moczowego
– wzrost
– masa ciała
– obwód talii (w połowie odległości między dolnym brzegiem łuku żebrowego i górnym grzebieniem kości biodrowej)
– obwód bioder (na wysokości kości łonowej, przez środek pośladków)
Badania laboratoryjne zalecane do wykonania przed pierwszą wizytą lekarską:
© 2020 otulenie.pl . All Rights Reserved.
Realizacja:
